كسي را قرباني خودت نكن اما قرباني ديگران هم نشو و اين يك دكترين حيات بخش است. دكتريني است كه بزرگان آن را در قوانين زندگي خود داشتند و مدام به آن عمل ميكردند. پيلۀ كاذب پيرامون خود را پاره ميكردند. بعد چه ميشد؟ آيا آنها به آزادي ميرسيدند؟ نه. ولي قدمي بلند به سوي آزادي و نجات زندگي خود بر ميداشتند. بعد از اين پيلۀ موهوم آنها با پيلۀ واقعي خود، با قابليتها و ضعفهاي واقعي خود و با خود مواجه ميشدند...
با دلخوش كنكها دل را خوش نكن. بگذار حقيقتاً و براي هميشه خوشحال شوي حتي اگر بايد ابتدا رنجي را متحمل شوي. انسان به حرف نيست. به اسم و ادعا و عنوان نيست. به دانايي اوست و به توانايي اوست. به عمل و نتايج اوست همانطور كه درخت به ميوۀ آنست.
ايليا «ميم»
برگرفته از كتاب آمين- ايليا؛ خدا با من است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر