عطار نیشابوری

.

.
آنکه او داعی من آمد برین
یاد داریدش دعا از صدق دین

این دم از گفتن نه اندیشم بسی
چون خموشی هست در پیشم بسی

زود خواهد بود کاین جان و دلم
فرقتی جویند از آب و گلم

شیر مردا ! گر دلت خواهد همی
عزم کن برگورم و بگری دمی

برسر عطار چون زاری گری
اندکی بنشین و بسیاری گری

باز پرس از حال من ، حالی ، براز
تاجواب تو دهم از گور باز

حالم آن دم از زفانِ حال پرس
کر شو و حال از زفانِ لال پرس

تشنگی من ببین در زیر خاک
یک دمم آبی فرست از اشک پاک

کاشکی هرگز نبودی نام من
تا نبودی جنبش و آرام من

هرکرا در پیش این مشکل بود
خون تواند کرد اگر صد دل بود

جان جهان جان مبارز آمده
هست سرگردان و عاجز آمده

زین چنین کاری که در پیش آمدست
علم مفلس ، عقل درویش آمدست